Eigenlijk vind ik Marianne Fredriksson best fantastisch... (en ik typ over)
'De meeste mannen (en veel vrouwen) in onze maatschappij leven in een werkelijkheid die verklaard en beheerst kan worden. Zij worden gestuurd door het oude wetenschappelijke wereldbeeld waarin de meeste dingen die gebeuren aan wetten gebonden zijn en vanuit bepaalde oorzaken verklaard kunnen worden. Als bepaalde effecten vervelend zijn, verander je de voorwaarden. Dat is een creatieve en sterk op succes gerichte houding. Beletsels worden uit de weg geruimd, nieuwe oplossingen bedacht en nieuwe ontdekkingen maken het gemakkelijker om te leven en te overleven. En niemand kan ontkennen dat al die creativiteit het leven gemakkelijker heeft gemaakt. Denk alleen maar aan de medicijnen die de bedreiging van allerlei kinderziekten hebben weggenomen of aan iets zo triviaals en fantastisch als de wasmachine.
Maar er bleef weinig ruimte over voor datgene wat niet berekend en veranderd kan worden.
In al ons succesvolle geloof in de toekomst hebben we niet willen zien dat we nooit iets kunnen veranderen aan de basisomstandigheden van het leven. En dan heb ik het niet over ouder worden, de dood en het ongeluk dat toeslaat op het moment dat we het het minst verwachten, maar ook over de liefde en het gevoel van verbondenheid dat van levensbelang is en dat nooit onder controle gehouden kan worden. We zijn vergeten dat het leven uit relaties bestaat en dat relaties zorg, aandacht en tijd vragen. We hebben in elk geval geen middelen voor 'dat terrein', zoals het tegenwoordig heet, gereserveerd.
Mannen worden minder vaak getroffen door de nieuwe vermoeidheidsziekten. Maar het zijn wel de mannen die het meest te lijden hebben van een scheiding, het zijn de mannen die alcoholist worden, korter leven en het moeilijkst kunnen omgaan met eenzaamheid, werkloosheid, ouder worden en al het andere dat maakt dat je de controle verliest.
Vrouwen krijgen de nieuwe ziekten niet omdat ze kussens borduren en in alle hoeken stofzuigen. Verreweg de meesten hebben geleerd om het huishoudelijk werk in een paar uren op zaterdag te regelen, soms gewoonweg in samenwerking met man en kinderen. Ik geloof dus niet dat het de dubbele belasting op zich is, die de oorzaak is van het afgebrand zijn. Het zijn de zorgen en het afschuwelijke gevoel van ontoereikendheid die de vrouwen de das omdoen.
Het is veel moeilijker op te houden je zorgen te maken dan om lakens te strijken.'
Marianne Fredriksson (1993) Als vrouwen wijs waren, p. 68-70.
'De meeste mannen (en veel vrouwen) in onze maatschappij leven in een werkelijkheid die verklaard en beheerst kan worden. Zij worden gestuurd door het oude wetenschappelijke wereldbeeld waarin de meeste dingen die gebeuren aan wetten gebonden zijn en vanuit bepaalde oorzaken verklaard kunnen worden. Als bepaalde effecten vervelend zijn, verander je de voorwaarden. Dat is een creatieve en sterk op succes gerichte houding. Beletsels worden uit de weg geruimd, nieuwe oplossingen bedacht en nieuwe ontdekkingen maken het gemakkelijker om te leven en te overleven. En niemand kan ontkennen dat al die creativiteit het leven gemakkelijker heeft gemaakt. Denk alleen maar aan de medicijnen die de bedreiging van allerlei kinderziekten hebben weggenomen of aan iets zo triviaals en fantastisch als de wasmachine.
Maar er bleef weinig ruimte over voor datgene wat niet berekend en veranderd kan worden.
In al ons succesvolle geloof in de toekomst hebben we niet willen zien dat we nooit iets kunnen veranderen aan de basisomstandigheden van het leven. En dan heb ik het niet over ouder worden, de dood en het ongeluk dat toeslaat op het moment dat we het het minst verwachten, maar ook over de liefde en het gevoel van verbondenheid dat van levensbelang is en dat nooit onder controle gehouden kan worden. We zijn vergeten dat het leven uit relaties bestaat en dat relaties zorg, aandacht en tijd vragen. We hebben in elk geval geen middelen voor 'dat terrein', zoals het tegenwoordig heet, gereserveerd.
Mannen worden minder vaak getroffen door de nieuwe vermoeidheidsziekten. Maar het zijn wel de mannen die het meest te lijden hebben van een scheiding, het zijn de mannen die alcoholist worden, korter leven en het moeilijkst kunnen omgaan met eenzaamheid, werkloosheid, ouder worden en al het andere dat maakt dat je de controle verliest.
Vrouwen krijgen de nieuwe ziekten niet omdat ze kussens borduren en in alle hoeken stofzuigen. Verreweg de meesten hebben geleerd om het huishoudelijk werk in een paar uren op zaterdag te regelen, soms gewoonweg in samenwerking met man en kinderen. Ik geloof dus niet dat het de dubbele belasting op zich is, die de oorzaak is van het afgebrand zijn. Het zijn de zorgen en het afschuwelijke gevoel van ontoereikendheid die de vrouwen de das omdoen.
Het is veel moeilijker op te houden je zorgen te maken dan om lakens te strijken.'
Marianne Fredriksson (1993) Als vrouwen wijs waren, p. 68-70.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten